تأثیر تلفیق محدودیت درمانی با آموزش فشرده دودستی بر مهارتهای حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن ۱۰-۵ ساله

هدف: هدف از پژوهش حاضر،  بررسی مقایسه تأثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده دو دستی بر مهارتهای حرکتی ظریف اندام فوقانی کودکان با فلج مغزی نیمه بدن 10-5 ساله است.روش: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر 25 کودک 120-60 ماهه صورت گرفت. شرکت کنندگان به روش تصادفی ساده به دو گروه مداخله وکنترل تقسیم شدند.  برای گروه کنترل، خدمات رایج کاردرمانی ارائه شد و گروه مداخله علاوه بر آن، تلفیق محدودیت درمانی و درمان فشرده دو دستی را  نیز دریافت کردند.مداخله به شکل انجام تکالیف خاص به وسیله اندام مبتلا، با اعمال محدودیت در اندام فوقانی سالم با اسلینگ ( به مدت 3 ساعت) و سپس انجام آن تکالیف با هر دو دست بدون اسلینگ )به مدت 3 ساعت( بود .مداخله دو هفته متوالی (10 روز) انجام شد. مهارتهای حرکتی ظریف و تون عضلانی کودکان با آزمون  برونینکس- ازرتسکی و آزمون اصلاح شده آشورت پیش و پس از مداخله مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معناداری در مهارتهای حرکتی ظریف بین دو گروه کنترل و مداخله وجود داشت (05/0> p). اما در میزان اسپاستیسیته عضلانی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0< p).نتیجه گیری: یافته ها حاکی از تأثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده دو دستی بر بهبود مهارتهای حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن است.